عفونت و انتقال بیماری در دندانپزشکی گاهی اوقات.با مراجعه به دندانپزشکی ممکن.است اتفاق بیافتد. امکان دارد این فکر به ذهنتان برسد که آیا در دندانپزشکی.هم انتقال بیماری وجود دارد؟ شاید.برای شما درک این موضوع کمی سخت.باشد که احتمال انتقال انواع عفونت و بیماری دهانی.در دندانپزشکی برای شما به وجود آید. در این مطلب می خواهیم درباره ی.چگونگی عفونت و انتقال بیماری در دندانپزشکی را توضیح دهیم.

انتقال عفونت در دندان

انتقال عفونت.به صورت های زیر امکان پذیر است:

• از بیمار به شاغلین دندانپزشکی
• از شاغلین دندانپزشکی به بیمار
• از بیمار به بیمار
• از مطب دندانپزشکی به خانواده ی کارکنان دندانپزشکی
• از خانواده ی کارکنان دندانپزشکی.به مطب دندانپزشکی و بیمار

در قسمت های بعدی درباره ی هر کدام انواع راه های.انتقال صحبت خواهیم کرد و هر کدام از بخش ها را به صورت مفصل توضیح خواهیم داد.

چگونگی عفونت و انتقال بیماری در دندانپزشکی

انتقال عفونت از بیمار به شاغلین دندانپزشکی به.طور کلی از سه طریق می ‌تواند باشد که این ۳ طریق عبارتند از:

• شایع ترین راه، تماس مستقیم با خون و بزاق و.ترشحات دهان بیمار است. اگر دندانپزشک یا دستیار.دارای خراش یا بریدگی باشد و دستکش مناسب.هم استفاده نشود راه ورود برای میکروب ها فراهم خواهد شد.
• پاشیده شدن قطرات آلوده به دهان، بینی یا ملتحمه چشم راه.دیگر عفونت و انتقال بیماری در دندانپزشکی.می‌ باشد. تنفس ذرات معلق در هوا که در اثر تراوش خون.و ترشحات دهان از ذرات میکروبی و غیر قابل.رویت، بالقوه عفونی هستند.نیز در این دسته قرار می‌ گیرند.
• تماس غیر مستقیم با وسایل و تجهیزات.آلوده زمانی رخ می‌دهد که دندانپزشک یا دستیار.به سطوح آلوده دست می‌ زند یا وسایل نوک.تیز آلوده وارد دست می ‌شود.

انتقال عفونت از شاغلین دندانپزشکی.به بیمار بسیار نادر است. طی چند سال گذشته تنها چند.مورد انتقال بیماری به این طریق گزارش شده است. این انتقال زمانی روی.می ‌دهد که دست دندانپزشک یا دستیار.دارای ضایعات پوستی قابل انتقال باشد.

همچنین اگر دست دندانپزشک در حین کار بریده شود و خون در دهان بیمار بریزد یا وسایل آلوده به خون دندانپزشک به مخاط خراشیده بیمار دسترسی پیدا کند می تواند باعث عفونت و انتقال بیماری در دندانپزشکی شود.  انتقال سرما خوردگی از دندانپزشک به بیمار از مواردی است که در اثر عطسه و پخش ذرات معلق صورت می گیرد.

دیگر راه های انتقال بیماری

انتقال عفونت از بیمار به بیمار بیشتر در حیطه کار پزشکی اتفاق می افتد و هنوز موردی در دندانپزشکی از آن گزارش نشده است ولی این انتقال زمانی محتمل به نظر می ‌رسد که وسایل آلوده یک بیمار برای بیمار دیگر مورد استفاده قرار گیرد.

انتقال عفونت از مطب دندانپزشکی به خانواده ی کارکنان دندانپزشکی نیز وجود دارد، به عنوان مثال ارسال قالب آلوده به لابراتوار دندانسازی یا فرستادن هنرپیس ‌های آلوده برای تعمیر، باعث عفونت و انتقال بیماری در دندانپزشکی شود. همچنین ممکن است کارکنان دندانپزشکی با لباس آلوده وارد اجتماع شوند و موجب انتقال عفونت از مطب دندانپزشکی به خانواده ی خود و جامعه شوند.

انتقال عفونت از خانواده ی کارکنان دندانپزشکی به مطب دندانپزشکی و بیمار زمانی رخ می ‌دهد که آلودگی از طریق آب شهر وارد سیستم یونیت و متعاقبا از راه وسایل دندانپزشکی به بیمار منتقل شود. میکروب های موجود در آب می ‌توانند در جدار لوله‌ های آب یونیت دندانپزشکی تشکیل میکروب دهند که اصطلاحا به آن بیو فیلم می گویند.

هنگامی که از سرنگ آب و هوا دستگاه اولتراسونیک یا انگل و توربین استفاده می ‌شود احتمال رسیدن آب آلوده به بیمار وجود دارد، به این صورت کارکنان و مراجعین دندانپزشکی در معرض ابتلای به بیماری های مختلفی از قبیل هپاتیت، ایدز، تبخال، عفونت های دستگاه تنفسی و غیره قرار می گیرند که به ۲ نوع عفونت های ویروسی و باکتریایی تقسیم بندی می‌شوند.

عفونت های ویروسی

ویروس های هپاتیت B و C و D ، تبخال و ایدز از طریق کار دندانپزشکی امکان سرایت دارد. که در این قسمت درباره ی این عغونت های ویروسی صحبت خواهیم کرد.

راههای انتقال هپاتیت B  عبارتند از:

• تزریق خون و فرآورده‌ های خونی
• آمیزش جنسی
• انتقال از مادر به جنین
• تماس مستقیم با مایعات مختلف بدن بیمار یا حامل مزمن مثل خون، بزاق، ادرار، عرق و ترشحات بینی
• استفاده مشترک از ابزار آلوده به مایعات بدن مثل خون، بزاق،ادرار، عرق و ترشحات بینی

علائم بیماری ها و عفونت های ویروسی در مراحل اولیه شامل تب، سر درد، ضعف، بی حالی، بی اشتهایی، تهوع و استفراغ متناوب همراه با درد مبهم در سمت راست و بالای شکم است که این علائم حدود ۳ تا ۱۰ روز طول می ‌کشد.

اگر میزان بیلی دوبین خون از ۵/۲ تا ۳ میلی گرم در دسی لیتر بالا رود ادرار پر رنگ می ‌شود و زردی در سفیدی چشم و پوست مشاهده می ‌گردد. با پیشرفت بیماری، کبد مختصری بزرگ و حساس می ‌شود.

راههای پیشگیری و درمان قطعی برای هپاتیت B شناخته نشده است. استفاده از آلفا اینترفرون در درمان هپاتیت مزمن مؤثر بوده ولی تهیه آن مشکل و مستلزم هزینه فراوان است. بهترین راه پیشگیری، واکسیناسیون علیه این بیماری است.